szkło — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. szkle; lm D. szkieł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} substancja powstała w wyniku stopienia, a następnie oziębienia surowców szklarskich (piasku, wapnia, sody i in.);… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szkło — n III, Ms. szkle; lm D. szkieł 1. «substancja przezroczysta, bezpostaciowa, nierozpuszczalna, stanowiąca mieszaninę zakrzepłych krzemianów, będąca złym przewodnikiem ciepła i elektryczności, łatwo dająca się formować w wyższej temperaturze;… … Słownik języka polskiego
półkryształ — m IV, D. u, Ms. półkryształale; lm M. y «szkło, w skład którego wchodzą m.in. tlenki baru i potasu, odznaczające się dużym współczynnikiem załamania, używane do wyrobu luksusowego szkła gospodarczego; czeskie szkło; w lm wyroby z takiego szkła» … Słownik języka polskiego
półkryształ — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. półkryształale {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szkło z domieszką tlenków baru i potasu, cechujące się dużym współczynnikiem załamania światła, lżejsze od kryształu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień